KORKULARIMIZIN ESİRİ OLMAYALIM!

Korkuyu temel olarak bir tehlike ya da bu düşünce karşısında duyulan kaygı, olabilecek olan olay sonucunda yaşanabilecek üzüntü olarak tanımlayabiliriz. Yani, henüz gerçekleşmemiş bir olay için o olayı gerçekleştirebilecek bir senaryo yazarız sonra da o senaryo yaşanırsa neler olacağını düşünüp hatta ’en kötüsünü düşünüp’ ona göre bir ruh durumuna bürünürüz ve sanki gerçekmiş gibi korkuyu vücudumuza yayar ve orada yaşatırız.

Kısaca; korku önce kaygı sonra üzüntüdür.

Korku aslında sadece beyinde yaratılan, olasılıklar dâhilinde en kötüsünün olabileceğine inanılan ve bu inanç doğrultusunda hareket alanlarının kısıtlandığı hatta güzel olabilecek deneyimler yaşamanızı da engelleyen bir olgudur.

Kişi, kendisine korkularından bir sınır oluşturduysa, fiziksel ve psikolojik olarak hareket alanı kısıtlanmış demektir. Bu kısıtlamayla birlikte artık o korkuların esiri olmuştur.

Bir de bu duruma kendi önsezilerinin ne kadar yüksek ve ne kadar öngörülü olduğunu ispat etmek istercesine;

‘’Aklıma gelen başıma gelir’’ ‘’Abdala malum olurmuş’’ ‘’Ben bir öleceğim günü bilmem’’ gibi deyimlerden de güç alarak, olumsuz düşüncelerle birlikte artık kendi oluşturduğu korku alanının içinde sıkışıp kalmıştır.

Bu sıkışıklık bir süre sonra, fiziksel bir rahatsızlık olarak kendini göstermeye başlar. Kalp atışı hızlanır, nefes problemleri başlar. Terleme, bayılma hissi, güçsüz hissetme, ortamdan kaçmak isteme gibi endişe ve panik durumlarıyla birlikte artık kalitesiz bir yaşamın içinde iyice sıkışmıştır. Hiçbir aktiviteden zevk alamaz hale gelir hatta mide ve bağırsak sorunları da yaşayabileceği için yemek yemek dahi istemez.

Basit bir korku, bir süre sonra ölüm korkusuna, ölüm korkusu bir süre sonra bana bir şey olursa aileme ne olur korkusuna yani her seferinde bir doz fazlasına evrilerek çözümsüzlük ve acizlik hissiyle birlikte kişiyi çıkmazın içine sürükler.

KORKU OLUMSUZ ANLAMDA FREKANSI EN YÜKSEK OLAN NEGATİF DUYGU DURUMLARINDAN BİRİDİR.

Basit bir korku baştan çözümlenmezse maalesef sonu çıkmaza gider.

Öncelikle, korkunun kaynağı keşfedilmelidir. Korkulan şey ilk başta sadece bir olasılıktı. Bunu zihninize kötü bir sonla, gerçekmiş gibi yaşatan sizsiniz.

Sizi bu düşünceye iten, size bu senaryoyu yazdıran belki de geçmişte başkalarından dinlediğiniz deneyimler ya da geçmişte yaşadığınız travmatik bir olay olabilir.

Korkunun kaynağı keşfedildikten sonra önce korkunuzu kabul edin, sonra onu sorgulayın ve onunla yüzleşin.

Korku da sevmek ya da sevmemek gibi sadece bir duygudur. Birisini ne kadar sevip sevmediğinizi yalnızca siz bilirsiniz. Dolayısıyla korkuya da yüklediğiniz anlam, azlığı ya da çokluğu sizin duygularınızdan ibarettir. Bunlar sadece sizin duygularınızsa, öncelikle ona yüklediğiniz değeri düşürerek işe başlayabilirsiniz.

HAYAL EDEBİLİYORSAN GERÇEK KILABİLİRSİN!

Korkularınızı yendiğinizi hayal edin. Mantık çok basit, korkuları ürettiğinizde olumsuz sonucu hayal ederek onu zihninizde nasıl canlı hale getirebildiyseniz korkularınızı yenebildiğinizi hayal ettiğinizde de onların yok olup gittiğini göreceksiniz.

Öncelikle buna inanın, var ettiğiniz gibi yok edebilirsiniz!!!

Mesela, köpek fobiniz var diyelim. Siz köpeğe hangi anlamı yüklediniz ve o korkuyu var ettiniz. Siz köpekten korkarken diğer insanlar onlarla yatıp kalkıyor. Onlar köpeğe hangi anlamı yükledi acaba?

Hadi, şimdi hayal edin, bir parkta oturuyorsunuz ve etrafınızda çimenler üzerinde oyunlar oynayan, koşuşturan tatlı mı tatlı birçok köpek var ve size hiç zarar vermiyorlar. Hayal etmesi bile güzelken bir de gerçekleştiğini düşünün. Sadece onlara, o korkuya yüklediğiniz olguyu değiştirdiniz. Hepsi bu.

Kendinizi, kendi yarattığınız korkulara esir olmaktan yine kendiniz kurtarabilirsiniz.