DUYGUSAL ŞİDDET ZİNCİRİNİ KIRMAK

Duygusal şiddet; korkutarak, tehdit ederek, suçlayarak, aşağılayarak, hakaret ederek, sürekli eleştirip sindirerek, sözel, sosyal, maddi ve bazen de fiziksel baskı yoluyla, failin mağduru duygusal olarak sindirmek, ona yaptırım uygulamak veya cezalandırmak için baskı uyguladığı bir istismar biçimidir.

Duygusal şiddet uygulayan kişi bağırma, tehdit, hakaret, mağdurun hareketlerini kontrol etme, başkalarıyla ilişkilerini denetleme, sınırlama ve en önemlisi de değersizlik duygusu uyandırma gibi yollarla mağdura sistematik olarak duygusal baskı uygular.

Anne-baba kutsallığı, evlilik kutsallığı, ayıp, yasak, günah gibi toplumdaki yaygın değerlerden beslendiği için kolayca göz ardı edilir hatta onaylanıp kabul görür. Ancak, duygusal şiddet insanın kendisine olan saygısını, güvenini, değerini yavaş yavaş kemiren bir beyin yıkama sürecidir ve bu şiddet türünün sonuçları fiziksel şiddette olduğu gibi kolayca görülemediğinden kişinin yaşadığı travmalar da uzun süre fark edilemez.

Duygusal şiddet, en sık rastlanan fakat en zor önlem alınan şiddet türüdür. Bu şiddeti uygulayanlar da anne-babalar, aile büyükleri, kardeşler, eş, sevgili, çocuklar, arkadaşlar ya da iş hayatındaki yöneticiler gibi kolay kolay vazgeçilemeyeceği düşünülen insanlardır. Şiddet mağdurları, ne kadar başarılı, zeki, çekici, becerikli olurlarsa olsunlar kendilerini ‘’yetersiz, beceriksiz, aptal, çirkin, günahkâr, suçlu, kirlenmiş, zavallı’’ gibi hissederler.

Duygusal şiddete uğrayan insanları, çoğu zaman ilk görüşte tanımak mümkündür. Belli etmemeye çalışsalar da beden dilleri, olağan durumlar karşısında verdikleri tepkiler dahi oldukça anlaşılırdır.

Hafif bir sesle konuşurlar, gözleri dalgın bakar ve kolayca ıslanır, oturdukları yere yerleşemez sadece ilişirler, konuşmalarını bölen sessiz boşluklar vardır, yaşadıklarını tanımlamakta ve içlerinden geçeni kelimelere dökmekte zorlanırlar ve sıklıkla kendilerini suçlarlar. Zaten, yaşadıkları da tanımlanması ve ifade edilmesi zor bir şeydir.

Genellikle iyi kalpli, zeki, nazik, sevecen ve nitelikli insanlar olmalarına rağmen artık özgüvenleri zayıflamaya başlamıştır.

Duygusal şiddet, fiziksel şiddetten farklı olarak vücut yerine kalbin darbe aldığı, kemikler yerine duyguların kırıldığı, beyin yerine benliğin, ben olma durumunun sarsıntı geçirdiği bir şiddet türüdür. Dolayısıyla en kötü olan tarafı da budur. Diğer insanların mağdura uygulanan duygusal şiddetin boyutunu, mağdurda uyandırdığı üzüntü, korku ve endişenin, fiziksel şiddette olduğu gibi gözle görülebilir olmadığından ve tanımlanamadığından suç kabul edilmeyip faile herhangi bir ceza uygulanamaz. Bu da oldukça trajikomik bir durumdur. Yasalara göre, duygusal şiddet bir suçtur ancak cezasız kalmaktadır.

Çoğu zaman saldırgan, toplum içinde karşısındakini küçük düşürmekten, onu aşağılamaktan çekinmez. Bazıları ise korkaktır, mağdurun savunmasız olduğu durumlarda, çoğu kez yalnızlarken şiddet uygular. Dışarıya ise son derece ilgili, sorumluluk sahibi, sevgi dolu bir insan rolü yapar.

ŞİDDET UYGULAYANLARIN, DUYGUSAL ŞİDDET ANLAMINDA KENDİLERİNCE UYGULADIKLARI PEK ÇOK YÖNTEMLERİ VARDIR.

İsim takma, küfretme, bağırma, aşağılama, tehdit etme, aşırı kıskançlık, suçlama gibi açık açık yapılan saldırganlıkları vardır. Karşısındakini kendisiyle eşit ve bağımsız bir birey olarak görmez. Neyin iyi neyin kötü olduğunu, kimin haklı ya da haksız olduğunu kendisi belirler.

Bazen de karşısındaki insanı dinlemez, görmezden gelir, küser, konuşmaz, verdiği sözleri tutmayıp unutmuş gibi yapar. Haber vermeden kolayca terk eder, aramaz. Davranış ve mimikleriyle örtülü aşağılama yaptığında, mağdurun itirazı halinde ‘’ben öyle demedim, neden bahsettiğini anlamadım, nereden çıkarıyorsun bunları’’ gibi sorularla mağdurun kendisini suçlamasını sağlayabilir.

‘’Çok hassassın, abartıyorsun, amma da büyüttün’’ gibi cümlelerle mağdurun hissettiklerini küçümser.

Sanki size şiddet uygulamıyor da iyiliğinizi düşünüyormuş gibi ‘’yol gösterme, yardım etme, çözüm üretme’’ kılıfında da karşınıza çıkabilir.

Bu durum karşısında mağdur, iç çatışma yaşar, kendinden ve hissettiklerinden şüphe duyar. Gerçeklik algısı bozulur, giderek kötü bir insan olduğuna ve aklını kaçırmaya başladığına inanır.

DUYGUSAL ŞİDDETİN HİSSEDEN TARAFINDAN SONUCU OLDUKÇA AĞIR OLABİLİR.

Zamanında tanınmaz ve çözümlenmezse duygusal şiddet yaşam sevincini öldürür ve sağlığı olumsuz yönde etkiler. Sosyal ilişkiler, aile ilişkileri ve cinsel yaşam zamanla bozulur. Sürekli yorgunluk, uykusuzluk, yaygın ağrılar, hastalıklar, aşırı yeme veya hiç yememe, korku içinde yaşama, depresyon bulguları, endişe bozuklukları, utanç ve suçluluk duyguları, ölüm isteği, alkol bağımlılığı ortaya çıkabilir.

Öfke kontrolü zorlaşır, zamanla mağdur da öğrendiklerini benimseyip saldırganlYaşabilir. Hatta bu öfkeyi en önce kendisine doğrultur. Kendisini affedemez, yaşatılandan kendisini sorumlu tutup kendi kendini cezalandırmaya başlar. Artık kendisinin de hedefi tıpkı şiddet uygulayan gibi kendisidir.

Duygusal şiddet zincirini kırmak isteyen mağdurun ilk yapması gereken sorumluluğu üstlenip, gelişip özgürleşmesidir!

Mağdursanız, duygusal şiddetin sürdürülmesinde sizin izninizin önemli bir rolü olduğunu unutmayın. Yaşadıklarınıza başkaldırmakla sorumlusunuz, sergilediğiniz boyun eğici davranışları fark etmek, değiştirmek ve bunu net bir şekilde karşı tarafa göstermek zorundasınız!

Bunun için gelişip özgürleşmeyi seçin. Çözülmemiş iç çatışmaları olan, bazılarında ağır kişilik bozuklukları görülen, sevgisini göstermeyen, kendi içlerinde ciddi problemleri olan insanlardan kaçıp kurtulduğunuz zaman artık o kişiden özgürleşmişsiniz demektir.

Kişinin en büyük yardımcısı ve kurtarıcısı yine kendisidir. Kendisine yardım etmeyene hiç kimse yardım edemez!

Kendinizde olanın farkına varabilmeniz dileğiyle…