KARSAMBAÇ!

Nerde o eski karlar diyecek değilim, eski kışlardan eser yok da diyemem... Ne olduysa bize oldu, doğaya değil... Çocukluğumuzda, alarmsız kolayca uyandığımız bir sabahta; şehri bembeyaz gördüğümüzde, içimizi kaplayan enerji ve neşe nereye gitti. Çocukluğun, karla karışımından doğup, ruhumuzda kanat çırpan o bembeyaz martı, ne zaman öldü... Parlak ve plansız bakan çocuk gözlerimiz, ne zaman baygın gözlere dönüştüyse; kardan kıpkırmızı olmuş ellerimiz, ne vakit eğlenmeyi unuttuysa, işte o zaman, kar bizim için siyah oluverdi, simsiyah... Dertlerin, çilenin baş aktörü; felaketin habercisi, kavganın gürültünün çığırtkanı oldu... Çocukken pekmezi sevmeyen, yüzünü ekşiten çocuklar olarak; karın hatrına bir güzel yerdik karsambaçta...

Karın büyüsüyle, iksiriyle pekmez; dondurma oluverirdi gönlümüzde... Karsambaçtan bir kaşık aldığımızda; ağzımız önce üşür, ardından yavaş yavaş o şekerli tat sarardı bünyemizi... Hem üşür, hem de yemeye devam ederdik, bembeyaz kar, pekmezle renk değiştirirken, biz de hayalden hayale koşardık... Karsambaç tıpkı geçmişin ağzımızda bıraktığı tat gibi... Üşütüyor, özletiyor, ürpertiyor ama çok tatlı da, bir başka tatlı... Karsambaç yemiyoruz artık, yapmıyoruz da; lüx restaurantlar daha cazip geliyor... Kar topu da oynamıyoruz artık. Hem elalem ne der değil mi; koca kadın, koca adam "İşi yok bunun..." derler değil mi... Ve biz zaten hiç sevmeyiz, elalem ne der çerçevesinde yaşamayı, başkalarının fikirlerinden kendimize bir hapishane yaratmayı...

Kardan adam da yapmıyoruz artık; trafikte birbirimizle kavga etmek dururken, en ufak tartışmada silahı çekip vurmak varken, gayrimeşru çocukları çöplüklere atarken... Ellerimizi de karın soğuyuyla incitmeye lüzum görmüyoruz. Bir suça koşarken işletiyoruz ellerimizi karları kıskandıracak soğukkanlılıkla, kefen bezini utandıracak beyazlıkla… Sonra şık giyimli, sahnede alkışlanan iş insanları oluveriyoruz bir anda, karlara değdirmediğimiz o ellerle ne büyük günahlar işlediğimizi unutarak gülümsüyoruz… Türkiye coğrafyasının büyük bir kısmında; sadece yılın belli ve sınırlı dönemlerinde gelen bu bembeyaz, saf misafire bile tahammülüz yok... Allah; devletin yöneticilerine, teröristlere ve düşmanlarımıza mesaj veriyor şeklinde yorumlayan da var, kar üzerinden siyaset yapıp Belediyelere yüklenenler de... Hain planlarında kardan faydalanmak isteyenler de... Kar bu... Bağdaştırmasak ya da bulaştırmasak olmaz mı, biz büyüklerin çeşitli düşüncelerine, karışık işlerine, kirli planlarına...

Kar; herkes için mutluluğu, iyiyi, güzeli ve çocukluğumuzdaki neşeyi ifade etsin demiyorum... Diyemem de... Rahmetli Muhsin Yazıcıoğlu'nun ailesini düşündükçe; yutkunurum sadece, ellerim kalır öylece, yazamam daha fazlasını...

Emine NALÇACI