Aile tartışmasız herkes için önemli. Herkesin ilk mutluluğu, hüznü, deneyimleri ailede yaşanıyor. İlk öğrenmelerimiz ailede gerçekleşiyor. Önce anne babanız, sonra eş ile
oluşturulan aile çok kıymetli. Lafa gelince çok kıymetli diyoruz ama gerçekten kıymet veriliyor mu sorgulamak gerek.
Toplumdaki çözülmeler, şiddet, herkesin şikayet ettiği saygısızlık, tartışmalar, adli vakalardaki artış, temelde ailede de çözülmeler olduğunu gösteriyor. Son zamanlarda “Ailede
İletişim” konulu eğitim ve konferanslarım arttı. Bu konularda bilgiye, fikir alışverişine her zamankinden fazla ihtiyaç var.
Aile bağlarını gevşetmede kolaylaştırıcı unsurlar her zaman vardı. Fakat bu dönem tüm kolaylaştırıcılar bir arada ve hızla virüs gibi yayılıp insanları etkiliyor. Farkında olmadan
çoğunluk gönüllü olarak etkileniyor. Öncelikle ailede eskiden bu yana gelen geleneklerin önemsenmemesi, uygulanmaması, popüler kültür, medya, tüketim kültürü, köyden kente göç, şehirleşme, çalışma hayatı, sanayileşme, paranın en önemli değer olması, ev dışı eğlence ve dikkat dağıtıcıların çoğalması, evde bulunabilen mutluluğun dışarıda para ile satın alınmaya çalışılması, zararlı
alışkanlıklar, cazip gelen yanlışlar, menfaatçi, kıskanç arkadaş çevresi.. gibi bilindik unsurları saymak mümkün. Bunlar çok genel ifadeler.
Öze döndüğümüzde ve kendimize, ailemize baktığımızda, anne- baba evinden getirdiğimiz ve yaşatabildiğimiz gelenekler, -hani o arayıp da bulamamaktan yakındığımız- eşlerin birbirine
bağlı, açık, yardımcı ve destek olması, saygı ve sevgisi, özveri, kıymet bilme, olumsuzluklara sabretme, yeri geldiğinde susmak, çocuklara örnek olmak, birlikte zaman geçirmek,
hoşgörülü, sabırlı ve anlayışlı olmak, kendinden çok ailenin bütünlüğünü düşünmek vb. gibi özlenen davranışların ne kadarını yapabiliyoruz? Eğer yapamıyorsak, aile ve toplumun
Zaman içinde yukarıda saydığımız iyi özellikler şu yada bu şekilde yavaş yavaş törpülendi. Bu gün özellikle 40-60 yaş grubundaki kişiler ne demek istediğimi anlayacaklar ve belki de
kendilerini biraz da suçlu hissedecekler. Toplumların davranış alışkanlıkları akşamdan sabaha değişmiyor. 20 yıl insan hayatı için
uzun, toplum hayatı için kısa bir süre. Geçmiş 20-30 yılı yaşayanlar, ailedeki çözülmeyi de, toplumdaki çözülmeyi de rahatlıkla görüp anlayabiliyorlar.
Bu konularda sanırım biraz özeleştiri yapmak, biraz derlenip toparlanmak,40-60 yaş grubunun çocuklarına tam anlatamadıkları aile geleneklerini çocuklarının çocuklarına anlatması ve
gerek ailede, gerekse toplumda genel bir toparlanmayı hep birlikte sağlamak, geleneklere eski ve modası geçmiş gibi bakmak yerine, özümüze dönerek, kültürümüzü korumak gerek.
Kültür değişimi, beraberinde toplumsal sorunları getirmekte. Bunun farkına vararak, kültürümüze sahip çıkıp yaşamak ve yaşatmak gerekiyor galiba. Yoksa kısa bir süre sonra,
turistik bölgelerde yabancı turiste gösterilen Türk kültürü örneklerini çocuklarımız ve onların çocukları turistik gezilerde yabancılarla birlikte görüp yabancı gibi seyredecekler.
Aile üzerinde biraz daha düşünüp, dağılma değil, toparlanma yolunda çalışmak gerek. Böyle giderse,10-15 yıl sonra sonucu hiç birimiz beğenmeyeceğiz, gelecek nesile cevap
veremeyeceğiz ve iş işten geçmiş olacak. Aile kıymetlidir. İnsanı olumlu ve olumsuz davranışları, hataları ve pişmanlıklarıyla
sorgulamadan kabul eden sadece ailedir. Zaman aileyi toparlama, sahip çıkma, adım atma, çocuklarınızın çocuklarına iyi örnek olma zamanıdır.
Sözün özü; Siz dağılırsanız toplum da dağılır.