Nerede O Eski Bayramlar

Merhaba değerli okuyucularım bugün sizlerle günümüz bayramı ve eski bayramlar üzerine konuşmak istiyorum

Bayram denilince akla gelen ve değişmeyen tek şey çocukların yüzlerindeki gülümseme...
Artık bayramların sadece adı bayram. Günümüzde gerçekten eski bayramlara benzeyen fazla bir şey kalmadı. 
Eski bayramlarda, tatlı bir telaşla günler öncesinden hazırlıklar başlardı. Evlerimizde bayram temizlikleri günler öncesinden başlardı. 
Bayrama bir hafta kala evlerimizde bu hissedilirdi… İkram edilecek tatlılar hazırlanır, börekler açılırdı gelecek misafirlerimiz için. 
Hepimizin söylediği bilinen bir cümle vardır 'nerede o eski bayramlar' dünün çocukları bu günün yetişkinleri olarak bizler de bunu düşünüyoruz ve söylüyoruz, bizim anne babalarımız da. Demek ki her kuşak için aynı şey geçerli. Önceki bayramlar gibi yaşanmıyor artık hepimiz de duyuyoruz her bayram büyüklerimizden eski bayramlardan ne izi kaldı ne de tadı gibi cümleler.. Evet dediğinizi duyuyor gibiyim sevgili okuyucularım. Ne kadar üzücü oysaki. 

Peki bizleri bu hale getiren nedenler ne olabilir hiç düşündük mü? 

Neden eski bayramlara özlem duyuyoruz, neden hala dilimizde o eski bayramlar var? Eskiden bayram dendiği zaman yüzünde mutlu ve uzaklarda kalan bir çocukluğun hüznüyle gülümsemeyen kimse yoktur. Bayramlar hep çocukluklarını anımsatır insana çünkü en çok çocuklar bayramlarda hoş tutulur harçlıklarla dolar cepleri, miktarı ne olursa olsun bir dedikleri iki edilmez kapı kapı gezer ve şeker dolardı cepleri.

Bayramlar da eskiden erkenden sevinçle, bayram şarkısıyla büyüklerimiz tarafından uyandırılır, yeni elbiseler giyilir, erkek çocuklar babalarıyla, dedeleriyle bayram namazına giderdi. Sabah erkenden kalkılan ama uykuyu alamamış bile olsa hiç söylenilmeden gidilen bayram namazları sonrası, tüm aile büyükten küçüğe sırayla bayramlaşır, hediyeler, harçlıklar verilir, ardından özenle hazırlanmış kahvaltı sofrasına oturulurdu.
Kahvaltıdan sonra dedeler ziyaret edilir, elleri öpülür, gönülleri hoş edilirdi.

Bayramlar akrabaların bir araya geldiği, özlem giderildiği, küskünlerin barıştığı tadına doyulmaz günler demekti, günümüzde anlamını biraz yitirmiş gibi bir hal aldı. Artık bayram demek tatil yörelerine kaçmak için bulunmaz bir fırsat demek yoğun iş stresinden ve modern çağın sıkıntılarından bunalan aileler bayram tatillerini yıllık izin gibi görmeye başladıkları için akrabaların bir araya gelmeleri gibi bir durum kalmadı. Çocuklar bile bayramın sadece tatilden ibaret olduğunu sanıyorlar böyle davranışlar çocuklar üzerinde olumsuz etkilerlere neden oluyor. 

Çocuklar için bayram demek öncelikli olarak harçlık ve şekerlemeler, yeni kıyafet almak, özenle hazırlanmak bu eskidende böyleydi şimdide böyle bayramlara ait değişmeyen neredeyse tek kavram aldıkları harçlığın miktarından çok o duyguyu yaşamak en önemlisi. Bayram harçlığı bayramlarımıza özgü güzel geleneklerimizden biridir. Çocuklar harçlık almayı hevesle beklerler aslında çocuklara verilen harçlıkların amacı kendi paralarına sahip çıkmayı öğretmek ve biriktirmeye teşvik etmektir. Çocuklar Türk kültüründe özel bir yeri vardır o paralar sayılır ya biriktirilmek üzere anneye babaya verilir ya da çok istenilen bir şey alınır bayramlar derinlemesine düşünüldüğünde insani bazı değerleri veren olumlu alışkanlıkları yerleşmesine ön ayak olan, paylaşma kültürünü oluşturarak toplulukların sosyal toplumlar olmasında büyük önem taşıyan günlerdir. 

Kısacası sevgili okuyucularım;
Bayramı bayram gibi yaşayalım değerlerimize sahip çıkalım, mutlu huzurlu ve sağlıklı bir bayram geçirmeniz dileğiyle.