Ülkemizde maalesef 8,5 milyon engelli bulunmaktadır. Maalesef dedim çünkü onlarca engelli kardeşimiz, arkadaşımız yaşadığı şehrin, oturdukları müstakil evlerin ya da binaların engeline takılıyorlar. Küçük bir basamak, bir rampa ya da kaldırımlar biz engelliler ve yanımızdaki ailelerimize, refakatçilerimize hep engel oluyor.
“SÖZDE ÖNEMSENİYORUZ”
Biz engelliler olarak istiyoruz ki; hiçbir zaman önümüze somut olarak bir engel çıkmasın! Mesela markete, kafeye, kırtasiyeye gidip kendi ihtiyaçlarımızı kendimiz alabilmeliyiz!
O kadar çok şey var ki benim ve engelli arkadaşlarımın içini dökmek istediği! Maalesef engelliler ve aileleri sözde(!) önemseniyor. 10 Mayıs-16 Mayıs ve 3 Aralık da kısa bir haber bülteniyle unutulmadınız der gibi!
Sosyal kültürel fiziksel aktivitelere katılmayı ne çok isteriz. Ben de engelli arkadaşlarım da!
“DUR DEMENİN ZAMANI GELMEDİ Mİ?”
5 yıl önce rahmetli ablamla sinemaya gitmiştik. Sinema dönüşü boynumuzda ağrı oluşmuştu.
Neden mi? Filmi en önden seyretmek zorunda kalmıştık da!
Ama şu var:1990’lı yıllar ve öncesine göre engellilerin eğitimi daha iyi durumda!
Şunu da buradan bildireyim. Yakın zaman da rahmetli ablamla hep hayalini kurduğumuz ama zamanı var daha dediğimiz kitap yazma hayalini gerçekleştireceğim.
Sizce de engelleri ve engellemek isteyenlere artık bir dur demenin zamanı gelmedi mi?
Sağlıcakla kalın..