Hepimize güzel bir hafta, keyif ve bol para diliyorum. Ülkece bu hafta üniversitelerin eğitim-öğretim yılı açılışlarını yapmaları, öğrencilerin barınma sorunları ve ailelerin yetişteremediği para gündemimizdi. Ben de ihtiyacı karşılamayan yurtlar ve yetersiz öğrenci bursları için yetkilileri üzülerek kınıyorum. Bu devletin vergileri gencine eşit eğitim hakkını, bir devlet yurdunda yer açarak sunamıyorsa ciddi bir sıkıntı olduğunu düşünmek lazım. Ekonomik şartlar, maaşlar ve kira düzeyleri belli iken insanların devlet yurtlarında yer arayacağını düşünmek için çok aşırı bir zeka gerekmiyor. İstatistikte projeksiyon diye bir şey var. Yapar bakarsın ihtiyaç nedir?
Ben kendi adıma birkaç öğrenciye kişisel yardım etme ve otelime fiyatını devlet de ödese olabilen en düşük rakamla öğrenci kabul etmenin dışında bir şey yapamadığım için utanıyorum. Parası olanın okuyup eğitim aldığı, zeki ama fakirin çoban kaldığı bir ülkede muasır medeniyet hedefinden bahsedilemez. Çünkü ayaklar baş olur. Yeterli burs vermeyerek, ücretsiz devlet yurdu sunmayarak ve bir de soruları tarafgirlik yapıp birilerine vererek gençlerin eğitim hakkı ve/veya sahip olduğu başarıları çalındı bu ülkede, yazık..
KENDİMİ PARA YAPSAM DEĞERİM OLUR MU?
Öğrencilik yıllarımda parasızlığın tavan yaptığı bir gece kaleme aldığım yazımdan bir pasajı aktaracağım size bu hafta; “ …….. ben mi daha garibim para mı? Tabi ki ben garibim. Parayı; dikdörtgen kağıt parçasını daire yapsam, bir şeye yaramaz ya da harcanmaz ki. Üçgen yapsam ya da aralıklı dantel gibi kessem üstelik en büyük kağıt parayı kimse almaz. Ama hani ben diyorum, zafiyetten incelsem kilo versem versem ve dikdörtgen kağıt gibi uzansam, sonra yüzümün olduğu taraftan Atatürk gibi baksam, popo bölgeme birkaç ilave yaptımmıydı bir manzara resmi olsa, ayak ve el parmakların birer uçta sayıları ifade etse, tam ortalarda bir yere de resmi mühür havası verecek bir eylem yapsam, para olup harcayabilir miyim kendimi? “
YUMURTALARI YEMEYİP KULUÇKAYA YATSAM, EN BÜYÜK TAVUK ÜRETİCİSİ BEN OLABİLİRDİM
Salça-ekmek, yumurta-patates ve salça-makarna üçlüsü ile yaşadım yıllarca. Yediğim yumurtaları yemeyip kuluçkaya yatsam bugün Türkiye’ nin en büyük piliç ve yumurta üreticisi olabilirdim. Ama açtım ve tüm açlar gibi sermayeyi yedim. Ülkemizde halk genel olarak fakir olduğundan öğrencilerin büyük çoğunluğu da fakirdir. Kendilerini paraya şekline çevirmeyi düşündürtecek parasızlık vardır onlarda. O nedenle sizden ev kiralayan, ihtiyaçlarını alan genç ve deneyimsiz öğrencilerimizi üzmeyiniz.
Demem o ki; dostlar, Maraşlılar, vatandaşlar, yurttaşlar, dinleyin ey hemşerilerim; öğrenciler baş tacıdır,bu ülkenin lokomotifi, geleceğimizin mimarlarıdır. Onların ruhlarına iyilik ve kolaylık ekelim ki, erk sahibi olduklarında gaddar, öfkeli ve adaletsiz olmasınlar
Sevgiyle kalın