Allah katında değerimiz Rabbimizin bize bahşettiği özelliklerimizle değildir. Onları zaten Rabbimiz vermiştir. Bu yetenek ve özelliklerimizin oluşmasında bizim hiçbir dahlimiz yoktur. Allah katında sağlam insan ile sakat insanın hiçbir farkı yoktur ikisine de veren Allah’tır. Rabbimizin katında değerimiz, bize verdiği özellik ve vasıfları değerlendirip faydalı işler yaptığımız oranda olacaktır.
https://youtu.be/m6NehciEgC0
AHLAK GİDERSE KULLUK BİTER
Cenab-ı Hak, sözün en güzelini söylemeyi ve en güzeline uymayı bizlere nasip eylesin. Cenab-ı Hak şöyle buyuruyor:
لَقَدْ خَلَقْنَا الإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ
“Biz insanı en güzel şekilde yarattık.”[1] İnsanı en güzel surette yaratan Allah, en güzel din olan İslam binasını da, güzel ahlak üzerine inşa etmiştir. Şöyle ki İslam’ı bir binaya benzetecek olursak, bu binanın zekâtı var, namazı var, orucu var, haccı var, infakı var ve insanlık gibi güzellikleri var; ama bu binanın temeli ahlaktır.
Dolayısıyla binanın temeli ne kadar sağlam olursa o bina o kadar dayanıklı olur. Ancak Ahlak giderse, bu bina çöker. Her şeyde olduğu gibi dinden, hukuktan, mimariden ve de ekonomiden ahlakı kaldırırsanız hepsi birden çöker.
Hz. Peygamber Efendimiz (s.a.v), günahı-sevabı, iyiyi-kötüyü tanıtırken bize en veciz bir şekilde şöyle buyuruyor:
“İyilik güzel ahlaktır. Kötülük ise vicdanını rahatsız eden ve insanların bilmesini istemediğin şeydir.”[2] O halde kötülük veya günah, ilahi bir altyapı olarak insana doğuştan verilen sağlıklı vicdanının kabul etmediği ve edemeyeceği şeydir.
Dolayısıyla ahlakımızı ve vicdanımızı en güzel şekilde besleyen kaynaklar, Kur’an ve Sünnettir. Bu hususta Yüce Rabbimiz şöyle buyurur:
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا
“Andolsun ki nefsini kötülüklerden arındıran kurtuluşa ermiş, onu kötülüklere gömen de ziyan etmiştir.”[3] Yani her kim nefsini temizlerse, ahlakını, vicdanını ve zihnini temizlerse kurtulur ve her kim nefsini günaha daldırırsa helak olur; yok olur.
Unutulmamalıdır ki kâinatta asıl olan insandır. Ayet-i kerimede de buyrulduğu gibi insan, ahsen-i takvim üzede yaratılan bir cevherdir; yani özdür. Tıpkı bir altın madeni gibidir. Bakın şairlerimiz Sâdi Şîrâzi şöyle diyor:
Kazara bir sapan taşı bir altın kâseye değse,
Ne taşın kıymeti artar, ne kıymetten düşer kâse.
**YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYIN**