İşte Taşdemir'in bu haftaki o yazısı:
Merhabalar,
Ben Merve TAŞDEMİR. Kahramanmaraş doğumluyum. Doğuştan Progresif Müsküler Distrofi hastalarından biriyim. Yani bir çeşit kas hastasıyım.
Hayatım sağlıklı insanlara göre biraz daha zor geçti. Yürürken dengem bozulur çok çabuk düşerdim. Hayatımızın bir kısmı hastaneler de geçti. Hayatımız dedim çünkü bir de ablam vardı. Maalesef o vefat etti.
1998 yılında okul yaşım geldiğinde her kafadan bir avaz çıktı. Bunu okutsan ne olacak diyenler mi dersiniz? Sokaktaki tanımadığımız insanların psikolojimi bozduklarını mı dersiniz? o dönem bana en çok psikolojik olarak rahatlatan annem oldu. Emeğini ödeyemem hiçbir zaman! Anlayacağınız aldırış etmeden eğitimime devam ettim.
Gelelim asıl meseleye; gözümden bile sakındığım ablamın hep okumasını istemiştim. Hiç okula gidememişti rahmetli ablam! Sana söz eğitim konusunda destek veririm deyince okuma-yazma belgesi aldı ve 2009 yılında çıkan bir kanunla artık ablam da okuyabilecekti. Şuleciğimin hayalleri gerçek oluyordu. Engellilere sınav zamanında gözetmen eve gelecekti. Ortaokul ve liseyi iyi notlarla sonunda bitirmişti.
Üniversite de okumaktı hayali ama maalesef 2019 yılında solunum yetersizliğinden vefat etti.
Ona verdiğim sözleri gerçekleştirmeye çalışıyorum. Şuan Anadolu üniversitesi Halkla ilişkiler ve Tanıtım son sınıf öğrencisiyim.
“ENGELLİ DEYİP GEÇMEYİN”
Benim size önerim hiçbir zaman engelli deyip geçmeyin!
***YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYIN***