İşte Emine Nalçacı'nın bu haftaki yazısı;
İçimizin cayır cayır yandığı bir hafta oldu. Ormanlarımız, cenneti andıran doğamız alev alev yok oldu. Binlerce canlının evi yok olurken sadece izleyebildi insanoğlu.
Gökyüzü kıpkırmızı, deniz simsiyah… Duman soluyor en güzel kıyılarımız. Bir teyze; kanser tedavisi için ineğini satmış o para da kül olmuş eviyle birlikte…
Genç bir delikanlı su yetiştirmek istemiş ve can vermiş bu uğurda…
İsteseydi hiçbir alevin onu yakalayamayacağı bir kuş; yanarak ölmüş, simsiyah kömür gibi olmuş, yavrularının yumurtasının başucunda…
Küçük bir köpek yanan patileri suda beklerken uslu bir bebek gibi…
Doğanın asıl sahibi canlıların başına gelmiş en büyük kötülük gerçekten de insanoğlu galiba.
Şimdi kimin gücü yeter bir gökdelen diker gibi bir ayda koca ormanı yerine koymaya…?
DÜŞÜNCESİZ OLMAYIN!
Kelimeler düğümleniyor insanın boğazında, güç bela “İçimiz yandı.” kurtuluyor ağzımızdan, içimiz yandı bir hafta boyunca.
“Düşüncesiz olmayın! Solucanlar gibi...
***YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYIN***